I'll take a look at my other works since not all of them, as I mentioned about The Wedding because The Wedding was later made into a film. I won't mention The Danton Affair by Przybyszewska in the Teatr Powszechny in Warsaw in '75 because this, too, was made into a film and I have mentioned it already. I also did a play according to a Spanish playwright, When Reason Sleeps for Tadeusz Łomnicki who played the ageing Goya and his dreams, his visions were the subject of the play. I did Mrożek's Emigrés, the only time I was able to direct Mrożek whose play was full of life with a wonderful cast because Jerzy Stuhr and Jerzy Bińczycki were in it. These two characters and, I have to say, this play had it's strength. Unfortunately, we're not able to see it because again, the TV did everything to prevent this play from being made into a TV drama. So, therefore, we unfortunately can't see it. Then there were other plays, some repeats, and then a play that lasted seven hours, because we came to the conclusion that the Stary Teatr didn't have a Kraków-based repertoire, so a few plays and a few stories from that time were put together very skillfully by Joanna Ronkier and this became a play that lasted seven hours or sometimes even longer, showing life in Kraków in a dismal, or sometimes funny and very intelligent way.

Spojrzę do dalszych moich prac, dlatego że nie wszystkie z nich... tak jak wspomniałem o Weselu dlatego, że z tego Wesela powstał potem film. Nie będę mówił o Sprawie Dantona Przybyszewskiej w Teatrze Powszechnym w Warszawie w 1975, bo z tego też powstał film i o tym wspomniałem. Zrobiłem jeszcze przedstawienie według hiszpańskiego autora Kiedy rozum śpi dla Tadeusza Łomnickiego, który grał starego Goyę i te sny, takie majaki były tematem. Zrobiłem Emigrantów Mrożka – jedyny raz, kiedy mi udało się wyreżyserować Mrożka, który był przedstawieniem takim, no, pełnym życia, ze wspaniałą obsadą, bo grał Jerzy Stuhr i grał Jerzy Bińczycki. Te dwie postacie i muszę powiedzieć, że to przedstawienie miało swoją siłę. Niestety nie możemy tego przedstawienia zobaczyć, bo znowu telewizja robiła wszystko, żeby to przedstawienie nigdy nie zostało przeniesione do teatru telewizji. Tak że niestety nie możemy tego widzieć. Potem inne przedstawienia, niektóre powtórki, potem przedstawienie, które trwało siedem godzin, bo doszliśmy do wniosku, że Stary Teatr nie ma krakowskiego repertuaru i nagle kilka sztuk teatralnych i kilka powieści z tamtego czasu nagle zostały połączone przez Joannę Ronkier bardzo zręcznie i z tego powstał spektakl, który trwał siedem godzin, czasem trochę dłużej. I nagle pokazywał, że tak powiem, życie krakowskie w bardzo taki dojmujący, czasem śmieszny i bardzo inteligentny sposób.