This poem is called Classmates and it recalls the period of German occupation.

The Latin teacher's voice seemed a bit sharper

when she addressed them

(never by the first name).

Miriam was always perfectly prepared,

Reginka weaker but correct.

They kept together

and together left the classroom before Religion.

The last time we met unexpectedly

at the end of Lubartowska Street,

on the border of a freshly created ghetto.

They stood there timidly as if something shameful

happened to them.

Taken from 'In Praise of the Unfinished: Selected Poems' (2008) translated, from the Polish, by John and Bogdana Carpenter.

Wiersz nazywa się Koleżanki, przypomina okres okupacji niemieckiej.

Głos łacinniczki był jakby trochę ostrzejszy,

kiedy się do nich zwracała.

(Nigdy po imieniu)

Miriam była zawsze doskonale przygotowana,

Reginka słabsza, ale poprawna.

Trzymały się razem

i razem wychodziły z klasy przed lekcją religii.

Ostatni raz spotkałyśmy się niespodziewanie u wylotu Lubartowskiej,

na granicy świeżo utworzonego getta.

Stały tam onieśmielone jakby przydarzyło im się coś wstydliwego.