Po pierwsze, jest takie ważne wydarzenie, manifestacja w związku ze zdjęciem Dziadów. Zdjęcie Dziadów w wybitnej reżeyserii Dejmka, z wielką rolą Holoubka, Gustawa Holoubka, w Teatrze Narodowym. I wtedy na ostatnim przedstawieniu – to był koniec stycznia – przyszła cała, można powiedzieć, bojówka nasza. Wtedy cała sala wiedziała, że to jest ostatnie przedstawienie, chociaż nie było to zapowiedziane. Klaskano demonstracyjnie, kiedy tam padają słowa o tym, że Moskwa zsyła od stu lat – nie pamiętam dokładnie, jaka jest fraza w Dziadach właśnie – te szumowiny do Polski. O tym narodzie, który pod tą lawą, pod tą skorupą pozostaje gorący. No takie wszystkie elementy, które można było odczytywać jako skierowane przeciwko Związkowi Sowieckiemu czy przeciwko wewnętrznej dyktaturze, wtedy skandujemy. To jest przez Karola nie pierwszy raz – tak jak on wymyślił nazwę „Solidarność” dla tego związku, tak wtedy skandujemy: „Niepodległość bez cenzury”. Wychodzimy z teatru, tam już czekają też przyjaciele nasi z środowisk teatralnych, Małgosia Dziewulska, Andrzej Seweryn z takim transparentem, którego treści dokładnie nie pamiętam, ale związany z Dziadami – poszliśmy pod pomnik Mickiewicza na Krakowskim Przedmieściu i później, pamiętam, zostaliśmy napadnięci przez bojówkę ubecką przy... przy hotelu Bristol. Mówiąc prawdę, dalszego ciągu nie pamiętam. No, w każdym razie widać, że... że to jest nowa faza.

Firstly, there was a highly significant event: the protest against the cancelling of Dziady. Dziady wonderfully directed by Dejmek, with the great performance by Holoubek, Gustaw Holoubek, in the Teatr Wielki. And then, at the last performance – it was the end of January – our entire militant crowd turned up and the whole audience saw that this was the last performance although it hadn't been announced as such. People demonstrated by clapping when it came to the lines about how Moscow has, for the last 100 years, been sending – I can't remember the exact words used in Dziady – this rabble to Poland, about this nation which beneath this lava, this crust remains burning hot. So all of these elements which could be interpreted as being directed against the Soviet Union or against the internal dictatorship – that's what we were chanting. This wasn't the first time that thanks to Karol… he'd come up with the name 'Solidarność' for that trade union, and now it was, 'Independence without censorship' – we were all chanting, 'Independence without censorship'. We left the theatre and there, waiting for us, were our friends from the theatre community. Małgosia Dziewulska and Andrzej Seweryn were holding a banner – I can't remember exactly what it said but it was something to do with Dziady – we marched to the Adam Mickiewicz monument in Krakowskie Przedmieście and then later I remember that we were attacked by a secret service hit squad close to Hotel Bristol. To be honest, I don't remember the rest. In any case, it was obvious that a new phase was beginning.