Drugi mój bliski przyjaciel, zupełnie skądinąd, to jest z Oksfordu, to jest Timothy Garton Ash. Człowiek, którego poznałem też w czasach wielkiej Solidarności, on był młodym chłopcem. Przyjechał wtedy... gdzie ja go spotkałem? W Paryżu. Ale przyjechał do Niemiec, żeby pisać pracę doktorską w NRD, na temat NRD. Dokładnie tematu nie pamiętam i... i tam sporo czasu spędził. Ale wtedy rozgrywał się, że tak powiem, polski dramat Solidarności i on zafascynowany zaczął jeździć do Polski i nie tylko. Pobierał nauki polskiego u swojej przyszłej żony, Danusi, która była wówczas w Niemczech również i mówi zresztą świetnie po polsku. I można powiedzieć, że to był taki kontakt, który się nie urwał. Później spędziliśmy też razem rok w Woodrow Wilson Centre w Stanach Zjednoczonych ‘87-’88, gdzie ja byłem z żoną Isią, z Ireną, o której za chwilę opowiem. Ona była na innym uniwersytecie. O, więc można powiedzieć, że jego pasje naszym regionem – on pisał bardzo dużo i był takim właściwie najlepszym rzecznikiem. Jego książka o Solidarności jest najlepszą książką, jest intelektualnie najwyżej stojącą i to napisana, opublikowana natychmiast niemal po wydarzeniach. On był zawsze... to jest taka kategoria również jeżeli chodzi o pisarskie zdolności bardzo anglosaska, jeżeli chodzi o oszczędność stylu. Tak że to są, można powiedzieć, moi trzej nabliżsi cudzoziemcy przyjaciele. To jest Pierre Hassner, János Kis i Tim Garton Ash. Oczywiście są też inni, ale nie będę ich wymieniał.

Another very good friend from somewhere completely different – Oxford – is Timothy Garton Ash. He's my close friend. He's also someone whom I met during the heyday of Solidarność; he was a young boy. He came… where did I meet him?  In Paris. But he'd come to Germany to write his PhD in East Germany on the GDR. That's when the dramatic events were being played out in Poland around Solidarność and they fascinated him so he began to visit Poland but not just there. His future wife, who was also in Germany at that time, was giving him Polish lessons. He speaks very good Polish. You could say it's a contact that was never broken. Later, we spent a year together in the Woodrow Wilson Center in the Unites States in '87-'88; I was there with my wife, Isia, Irena about whom I'll speak soon. She was attending a different university. So you could say that our region was his passion – he wrote a great deal and was really the best spokesman. His book about Solidarność is the best book there is, intellectually it rises above other books and it was written and published almost immediately after the events. He was always an intellectual publicist. It's a category of writing skill which is very Anglo-Saxon, an economy of style.  So those are my closest non-Polish friends: Pierre Hassner, János Kis and Tim Garton Ash. There are others, of course, but I'm not going to name them.