Więc mieliśmy takiego szefa, on nie lubił takich nowości, żeby to... on w ogóle uważał, że za bardzo nie wolno ingerować w organizm ludzki. Był genialnym diagnostą, a co do leczenia to był...
[Q] Primum non nocere.
Tak primum non nocere, żeby po pierwsze nie zaszkodzić, a po drugie się za bardzo nie wtrącać, bo się wszystko zepsuje. I jak on widział, że się dzieją takie rzeczy, że jakaś kroplówka, jakaś eksangwinotransfuzja, to przechodził przez korytarz i odwracał głowę, żeby nie widzieć tego, co się dzieje, bo on był bardzo tolerancyjny. Robią ci młodzi i tak nic z tego nie wyjdzie, więc niech robią i tak dalej. Ale jak to wyszło, to wsiadł w pociąg, pojechał do pana ministra zdrowia Stacherskiego i powiedział: 'Ja stąd nie wyjdę, dopóki Pan nie wyda zarządzenia, że tal nie może być używany do szczurów, do żadnych trutek, do żadnych rzeczy, które są spożywcze'. I on to przewalczył, w ciągu tygodnia było takie zarządzenie, te fabryki talu zostały zlikwidowane. No ale to nie znaczy, że nie było zatruć z talem. Bo tal się kopie jednocześnie z jakimiś wykopalinami, nie wiem, gdzieś tam na Dolnym Śląsku, razem chyba z miedzią, czy z czymś, nie wiem. Któregoś dnia nam przywieźli nam całą rodzinę, siedem osób, babcię, matkę, tatusia, troje dzieci, którzy zamiast posolić placki kartoflane posypali talem, bo on wyglądał jak sól, taki biały, oczyszczony tal. Ale cała siódemka zmarła, bo to już było ostatnie stadium i nic im nie pomogło. No potem zaczęli naukowcy robić te badania nad talem i uznali, że tal nie działa, że to nie jest środek, który jest dobry i że w ogóle nie działa. No dobrze, nie działał, nie działał, ale jakieś pięć, sześć osób myśmy tym uratowali. Taki był koniec tej historii.
Our boss didn't like novelty and was of the opinion that one shouldn't really interfere too much with the human body. He was a genius at diagnosing illness but when it came to treating it, he was 'primum non nocere', first, do no harm and second, don't interfere too much or else you'll mess everything up. When he saw these things, an intravenous drip, an exchange transfusion, he would turn his head away as he passed along the corridor so that he wouldn't see what was going on. He was very tolerant; these youngster are doing something, nothing will come of it anyway so let them do it. But when this worked, he got on a train and went straight to the Minister of Health, Stachelski, and said: `I'm not moving from here until you issue a law banning the use of thallium as a rat poison or any other kind of poison, as well as its use in any products intended for human consumption.` He won this battle and within a week a law had been passed and the factories producing thallium were closed down. But that doesn't mean that there were no more cases of thallium poisoning because thallium is excavated along with something else somewhere in Lower Silesia, it think it's copper or something like that. One day, a whole family of seven the granny, the mother, the daddy and three children was brought to us because instead of salt, they'd sprinkled thallium on their potato pancakes because it looked like salt being white and refined. All seven of them died because they were in the final stages and nothing helped them. Then, scientists began to study thallium and decided that it was ineffective, that it's no good, that it's ineffective. It's ineffective, it's ineffective yet we managed to save the lives of around five, six people. And that was the end of that story.
