When I started making Ashes I didn't imagine that it would end the way I've already said with the political aspect of the film being emphasised. I thought that Ashes was a wonderful historical fresco enabling me to spread my wings as a director, to show a world that was both remote and yet rich and diverse, where so many characters appeared in such wonderful situations. There were fragments of battle scenes from the war with Spain, and a story of what happened when the Polish legionnaires fought the uprising on the islands against the inhabitants; on the one hand, the wretchedness, the poverty are shown and on the other the society balls, the world of the aristocracy, wars, battles, the battle of Raszyn. All of this naturally excited my imagination because I was young, strong, and at a good time in my life to cope with this kind of a film. I already had some experience. I wanted to make this kind of film and I think that in this respect, the film didn't disappoint audiences. But I also realised that I couldn't ignore, I couldn't not emphasise those scenes that were close to my heart, which were really important to me, something that had appeared in my earlier films, a settling of scores with our history. The film Kanał had that kind of profile, with or without a deliberate intention, Ashes and Diamonds was definitely that sort of film, and Lotna is also a bit like that, too. But it's true that this wasn't the main reason; the main reason was a need to create this sort of film, a spectacular, a film that would be a historical fresco, and I had the means to make this kind of film.

Przystępując do Popiołów nie miałem wyobrażenia, że skończy się to tak, jak opowiedziałem, że tak powiem wyakcentowaniem głównie strony politycznej tego filmu. Wydawało mi się, że Popioły są wspaniałym, historycznym freskiem, który pozwala mi rozwinąć, że tak powiem, skrzydła jako reżyserowi, pokazać ten świat taki odległy, a równocześnie taki bogaty, taki różnorodny, gdzie występuje tyle postaci w takich wspaniałych sytuacjach. Gdzie są fragmenty, sceny z wojny w Hiszpanii i jakaś... jakaś opowieść o tym, co się stało właśnie, kiedy polscy legioniści walczyli z powstaniem... z powstaniem na wyspach przeciwko tamtejszym mieszkańcom – że z jednej strony jest pokazana właśnie nędza, z drugiej strony bieda, z drugiej strony są pokazane bale, świat, że tak powiem, tej arystokracji, wojny, bitwy, bitwa pod Raszynem. Wszystko to oczywiście podniecało moją wyobraźnię, bo byłem młody, silny, w dobrym momencie, żeby zmagać się z tego rodzaju filmem. Miałem już pewne doświadczenie. Chciałem zrobić taki film i myślę, że pod tym względem ten film nie zawiódł widowni. No ale miałem też świadomość, że nie mogę pominąć, czy nie mogę nie zaakcentować też tych scen, które były bliskie mojemu sercu, które rzeczywiście, no, były dla mnie czymś... czymś, no, ważnym, czymś takim, co było i we wcześniejszych moich filmach – rozliczeniem z naszą historią. Taki charakter chcący niechcący miał film Kanał, takim filmem był na pewno Popiół i diament i tu w pewnym sensie wracałem do tej właśnie, a i Lotna w jakiś sposób też, tu wracałem do tej właśnie... do tego tematu. Ale to jest prawda, że nie... nie to głównym było powodem, tylko głównym powodem była ta potrzeba stworzenia takiego filmu, widowiska. Filmu, który by właśnie był freskiem takim historycznym i że miałem środki na to, żeby taki film zrealizować.