Film Bez znieczulenia jakby doprowadził mnie do pewnej krawędzi. Zrozumiałem, że jeżeli dalej będę tak się bawił, to mi zamkną Zespół, rozgonią nas wszystkich, a też i ja nie, że tak powiem, nie znajdę dla siebie materiału, który by mógł iść dalej jeszcze w tę stronę. I zrobiłem to, co i wcześniej mi się zdarzało, kiedy zrobiłem film Brzezina kiedy cofnąłem się i zrobiłem film Smuga cienia, kiedy... No, krótko mówiąc, wiedziałem, że jeżeli nie będę przechodził z tematu na temat, tylko dalej będę próbował iść w tę stronę, nie... nie uda mi się to, że tu już się posunąłem za daleko. Najpierw filmem Człowiek z marmuru i tym wszystkim, co się zdarzyło wokół tego filmu. No a potem filmem Bez znieczulenia, który też bardzo cierpko został przyjęty, no bo pokazana jest ta cała manipulacja, która się odbywa wokół człowieka, który po prostu... którego po prostu partia wyrzuca na margines bez znieczulenia.

The film Rough Treatment brought me to a point where I realised that if I carry on playing this game, my whole crew would be disbanded, everyone would be dispersed and I wouldn't be able to find any material for myself with which to carry on in this direction. So I did what I had done earlier when I was making Birchwood, when I went back and made The Shadow Line. In short, I knew that if I didn't pass from one subject to another, but would continue trying to follow this direction, I wouldn't succeed. I had gone too far here, first with Man of Marble and everything that had surrounded that film, and then with Rough Treatment which also had a very poor reception. That was because it shows the way a person was manipulated once the Party decided to roughly shunt him to one side.