I think it's worth my mentioning two experiences I had in my further struggles with the theatre. A few years after Crime and Punishment, I thought of another work by Dostoyevsky that I had to transfer to the stage. That was The Idiot. There was one thing I knew about The Idiot which was that among the notions about this wonderful, exceptionally clever, unique story there was one that said that the last chapter written by Dostoyevsky was perhaps the most mysterious, most beautiful and strongest fragment of all of European literature.

I z dalszych moich zmagań z teatrem myślę, że warto opowiedzieć jeszcze o dwóch doświadczeniach. Po kilku latach od Zbrodni i kary pomyślałem sobie, że jest jeszcze jeden utwór Dostojewskiego, który muszę przenieść na scenę. A to jest Idiota. O Idiocie wiedziałem jedną rzecz. Mianowicie wśród rozważań na temat tej wspaniałej, genialnej, niezwykłej powieści jest też i tego rodzaju myśl, że ostatni rozdział napisany przez Dostojewskiego jest może najbardziej tajemniczym, najpiękniejszym i najsilniejszym fragmentem literatury europejskiej w ogóle.