To jest prawda, że zawsze sobie powtarzałem: ja się do polityki nie mieszam. No ale jakaż to była polityka? To była polityka partii, do której wiedziałem, że jeżeli chcę zrobić film polityczny, no to muszę stać z boku. I trudno, muszę podlegać, że tak powiem, tym decyzjom, bo jeżeli będę próbował brać jeszcze udział w polityce, to tylko pogorszę sytuację mojego filmu. W związku z tym robiłem filmy. Zwłaszcza jak robiłem filmy polityczne, to potem albo uciekałem do filmu... robiłem film, który, że tak powiem, no, zacierałem za sobą ślady. A w każdym bądź razie nie próbowałem brać udziału bezpośrednio w polityce, bo wiedziałem, że albo będę opozycjonistą – i to jest jedna możliwość – albo będę robił filmy polityczne, które wspierają opozycję, jeżeli im się uda wejść na ekrany.

Natomiast w 1989 roku sytuacja się kompletnie zmieniła, dlatego że nagle 'Solidarność' po upadku stanu wojennego, po Okrągłym Stole, w którym chciałbym wierzyć, że i ja mam swój udział, chociaż nie siedziałem przy tym stole, dlatego że wtedy robiłem w Japonii przedstawienie. Zresztą nie było żadnej pewności, że dojdzie do Okrągłego Stołu, który już kilka razy był składany i rozbierany jako demonstracja, że władza nie musi siedzieć przy Okrągłym Stole. No ale w końcu złożono ten stół, zasiadły obie strony do dyskusji. Żałuję, że nie siedziałem przy tym stole, ale jak sobie pomyślę, że dożyliśmy jakiejś pięknej chwili, niezależnie od wszystkiego jakie są konsekwencje, jak trudno jest rządzić z powodu Okrągłego Stołu. Ale to jest moment, kiedy Polacy odzyskali zdrowy rozum i ta strona partyjna zrozumiała, że jeżeli będzie się upierać dalej przy swoim, ten kraj nie może w ogóle dalej istnieć, ale i strona opozycyjna też musiała ustąpić, żeby doprowadzić do jakiegoś wspólnego konsensusu, który po prostu stworzył nową epokę i pozwolił zrobić to, co się stało.

It's true that I always told myself that I wouldn't get involved with politics. But what sort of politics was that? It was the politics of a party of which I knew that if I wanted to make a political film, I would have to stand to one side and, tough luck, I would just have to give into these decisions because if I tried to get caught up in politics, I would only make the situation of my film worse. Because of this, especially after I'd made a political film, I would escape into film... I would make a film that would cover my tracks. Either way, I didn't try to be actively involved in politics. I said that either I'd be in the opposition and that was one option, or I'd make political films supporting the opposition if they could be shown in cinemas. However, the situation changed completely in '89 because suddenly Solidarność, following the collapse of martial law, and following the Round Table in which I'd like to think that I, too, played my part although I didn't sit at that table because I was working on a play in Japan at the time. There was no guarantee that the Round Table would ever happen since it had already been dismantled several times by way of protest to say that the authorities don't have to sit at the Round Table. Finally, however, the table was assembled and both sides took their places for the discussion. I regret that I wasn't at that table but when I think that we lived to see this beautiful moment irrespective of the consequences and of how hard it is to govern because of the Round Table. Nevertheless, this was the moment when Poles regained their common sense and the side on which the Party stood realised that if they didn't give in then this country could cease to exist, although the opposition also had to back down in order to bring about some kind of concensus which created a new era and allowed things to develop the way they have.