Te pierwsze momenty, pierwsze miesiące po październiku to było takie rzeczywiście zachłyśnięcie się czymś nowym, czego dotychczas nie było. No jazz był wyklęty. Nagle okazuje się, że można grać jazz, że można go publicznie pokazywać. Jakaś masa imprez tego rodzaju, artystycznych, półartystycznych, których nie można było sobie wyobrazić w czasach stalinowskich. A jednocześnie dla atmosfery tego czasu duże znaczenie miało to, że ludzie czasami wracali na swoje poprzednie stanowiska, a przynajmniej byli rehabilitowani – to również odgrywało dużą rolę. Mój ojciec na przykład został zrehabilitowany wówczas...był wyrzucony w czasach stalinowskich ze szkolnictwa. I było to takie zachłyśnięcie się. Dosyć szybko okazało się co prawda, że cenzura jest nadal bardzo dotkliwa – chociaż odrobinę lepiej było niż w czasach stalinowskich; że wydawnictwa czy prasa nadal są sterowane podobnie jak były – chociaż jest odrobina więcej luzu. I tak dalej w każdej dziedzinie.

Those first moments, those first months following on from October were a time when we relished the novelty of what so far had been missing. Jazz had been forbidden. Suddenly, we were allowed to play it and to perform it publicly. There was a multitude of these kinds of artistic and semi-artistic events which we could never have imagined during the Stalinist period. At the same time, the atmosphere was significantly affected by the fact that people were returning to the positions they had held formerly, or at least they were re-instated, and this played a huge role. For instance, my father was re-instated after having been banned from working in education during the Stalinist period. We were relishing this, but it soon became apparent that censorship was still very sensitive although marginally less so than during the years of Stalinism. Publishers and the press continued to be run the way that they had been although they were just that little bit more relaxed, and this was true of every area.