Whereas Warsaw... well, Warsaw during the occupation was very diverse. I didn't have... I only had access to a few people, to a few social groups. Namely, students, because we met all sorts of students there, a university professor; but I also knew that literary life was blossoming in the underground activities of Warsaw. At one of those evening meetings, I remember that Iwaszkiewicz and Zagórski were there, they were reading poetry which made a huge impression on me. There were things there that took me by surprise but there were also events that we sought out. For instance, Lutosławski and Panufnik played in what was called the Actress's Café because actresses would wait on the tables yet where Lustosławski and Panufnik played a duet – this was truly memorable – they played beautifully. Of course, they tried to... a repertoire – they were never tangos but it was easy-listening music, although occasionally, when they got bored, they would play some serious music, something that they really liked, by way of a breath of fresh air.

Natomiast Warszawa... no cóż, Warszawa okupacyjna bardzo zróżnicowana. Ja nie miałam... miałam dostęp tylko do niektórych ludzi, do niektórych grup społecznych. Mianowicie, no właśnie ci studenci, bo tam się spotykaliśmy z różnymi studentami, profesorem uniwersytetu; ale równocześnie wiedziałam, że kwitnie także życie literackie w podziemnej Warszawie. I na jednym z takich wieczorów, pamiętam to był tam Iwaszkiewicz i Zagórski, czytali wiersze i to zrobiło na mnie jednak... duże wrażenie. Podobnie były takie rzeczy, które zaskakiwały, ale równocześnie się ich szukało, ponieważ na przykład Lutosławski i Panufnik grali w tak zwanej kawiarni dla aktorek, gdzie usługiwały aktorki – ale gdzie Lutosławski i Panufnik w duecie to naprawdę coś takiego, co warto zapamiętać – fantastycznie grali rzeczywiście. Oczywiście starali się... repertuar – właśnie nie były to nigdy tanga, ale była jakaś taka... taka swobodna muzyka, ale czasem im się zdarzyło, że tak się znudzili, że akurat grali coś naprawdę poważnego, co naprawdę lubią – jak gdyby dla oddechu.