I have to say that there were two moments which determined that this film was made. The first was when Jean Claude Carrière became the screenplay writer. He'd written many screenplays, including some for Buñuel. Discreet Charm of the Bourgeoisie was his, as were many others. Everything that Buñuel filmed in France was written by him. His position on this was wonderful; when I timidly said that Gérard Depardieu would be the best actor for playing Danton, he replied yes. From that moment, Gaumont, the largest French production company, was open to this adventure. This company was headed by a very eccentric French aristocrat who'd given Fellini the opportunity to make a film in France for French money, not necessarily in France, in Italy, but for French money. He'd also financed a film by Bergman. So it was not surprising that Gaumont supported and produced Danton. In this way, we found ourselves in Paris, I and my wife, Krystyna. We met Agnieszka Holland there as in the meantime, she'd gone to Sweden and couldn't go back home because of the imposition of martial law. She had to leave behind her unfinished film A Single Woman. We gradually began to put a team together. In Poland the situation, that first tension, the first blow, the first violence had gradually begun to recede because as someone said very accurately, you can fight with a bayonette but it's hard to sit on one. In this case, people just had to sit it out until martial law was over. I gradually began to think how I could open up some minimal possibilities. I managed to get permission for the Polish actors to take part in Danton and to come to Paris. I began shooting with this small group, and since they were all actors with whom I'd worked before if not in cinema then in the theatre, I could count on them and I knew what they were capable of doing. They acted in Polish so there wasn't that terrible language barrier, and I have to say that after we'd filmed that part relatively quickly, my friend Igor Luter turned up who'd been the camerman on Pilate and Others in Germany. I felt good with him around because I knew that he in turn would easily find a common language with the technical members of the team. Allan Starski also showed up and he became the film's set designer. Here, having such fantastic means and possibilities he was able to develop his talent brilliantly. The film, therefore, has benefitted greatly in these two areas of photography and of set design.

Zresztą muszę powiedzieć, że dwa momenty zdecydowały, że ten film powstał. Pierwszy, że Jean Claude Carriere stał się scenarzystą tego filmu. No to otwierało... On napisał wiele scenariuszy, między innymi dla Bunuela. Urok burżuazji to jest właśnie jego scenariusz. Wiele innych. Wszystko, co nakręcił Bunuel we Francji, to jest napisane przez niego. Jego pozycja była wspaniała i w momencie jeszcze, kiedy powiedziałem nieśmiało, że Dantona najlepiej by zagrał Gerard Depardieu, a on powiedział mi: 'Tak'. Od tego momentu firma Gaumont, największa produkcja francuska, otworzyła się, że tak powiem, dla tej przygody. Zresztą na czele tej firmy stał bardzo taki ekscentryczny arystokrata, który dał szansę zrobienia we Francji – za francuskie pieniądze, niekoniecznie we Francji, w Italii, ale za francuskie pieniądze – dał szansę zrobienia filmu Felliniemu. Sfinansował też film Bergmana. Tak że nie było nic dziwnego, że właśnie Gaumont wspomaga i produkuje film Danton.

Tym sposobem znaleźliśmy się w Paryżu, ja z moją żoną Krystyną. Tam spotkaliśmy Agnieszkę Holland, która w międzyczasie pojechała do... do Szwecji, już nie mogła wrócić do kraju, bo już nastąpił stan wojenny. Też ze swoim niedokończonym filmem się rozstała, Kobieta samotna. No i zaczęliśmy powoli montować, że tak powiem, tę grupę. W Polsce tak się sytuacja, że tak powiem, to pierwsze napięcie i to pierwsze uderzenie, pierwsza gwałtowność powoli zaczęły opadać, no bo jak dobrze ktoś powiedział, że bagnetem można walczyć, ale na bagnetach trudno siedzieć. No a tu już trzeba było przesiedzieć ten stan wojenny. No więc powoli zaczęłem też się zastanawiać, jak by tutaj otworzyć jakieś minimalne możliwości. Udało mi się pozyskać zgodę, żeby polscy aktorzy wzięli udział w filmie... w filmie Danton i przyjechali do Paryża. Zaczęłem z nimi zdjęcia, właśnie z tą grupą, a ponieważ to byli wszystko aktorzy, z którymi pracowałem jeżeli nie w filmie, to w teatrze i mogłem na nich liczyć, wiedziałem, co oni mogą zrobić. Grali po polsku, więc nie było tej strasznej bariery języka i muszę powiedzieć, że kiedy nakręciliśmy tę część właśnie, a to dosyć szybko, pojawił się też mój przyjaciel z którym dawniej – Igor Luter, operator, z którym dawniej robiłem film Piłat i inni w Niemczech. No poczułem się dobrze z nim razem, bo wiedziałem, że on z kolei z łatwością znajdzie porozumienie z tą częścią techniczną ekipy. Pojawił się Allan Starski, który stał się scenografem tego filmu. No i tu dopiero, mając fantastyczne środki i fantastyczne możliwości, rozwinął wspaniale swój talent. Tak że w tych dwóch dziedzinach ten film ogromnie wiele zawdzięcza i zdjęciom, i scenografii.