At that time, I was advancing up the career ladder very quickly, and within a short time, I'd been made head of the propaganda division in the ZMP committee for Warsaw. I was 19 years old. Somewhere in the beginning, soon after sorting work in the committee for Warsaw, I'd applied for membership of the Party, but then they asked me what I was reading. I told them I was reading 1920 by Piłsudski, because that's what I was reading then. So I was told that I shouldn't be reading that because I ought to be reading the history of the WKP(b). I told them I'd already read that to which they said, 'You can never read it enough.' I found that very funny. I found it funny because in Piłsudski's 1920, half the book is Piłsudski's, and the other half is a reprint of Tuchaczewski's March across the Vistula. The collision of this fact with the fact that I was forbidden to read this and that's why I wasn't being accepted into the Party formed a part of my reflection that something wasn't right here, but it was only a very faint notion I have to say. Life here had - this poverty, this growing tension, this organisational failure - was much, much more important. I mean I was drawing closer to the conclusion that in practice, it was simply wrong.

Jakoś niesłychanie szybko robiłem wtedy karierę i w krótkim czasie zostałem kierownikiem wydziału propagandy w zarządzie stołecznym ZMP, miałem 19 lat. Już gdzieś tam na początku, po przyjściu do pracy w zarządzie stołecznym, złożyłem papiery do partii, ale wtedy zapytano mnie na rozmowie wstępnej co czytam? Ja powiedziałem, że Rok 1920 Piłsudskiego, no bo to czytałem. Na co powiedziano mi nie, że nie powinienem tego czytać, że powinienem czytać historię WKP(b). Powiedziałem, że Historię WKP(b) już czytałem, a oni, że nigdy nie jest za dużo czytać. Rozśmieszyło mnie to. Rozśmieszyło mnie to tym bardziej, że w książce Rok 1920 Piłsudskiego jest Piłsudskiego pół książki, a pół książki Tuchaczewskiego Pochód za Wisłę przedrukowany. I akurat zderzenie tego faktu z faktem, że mnie się tego zakazuje czytać i dlatego mnie się nie przyjmuje do partii był jakimś tam elementem, tego mojego, mojej refleksji, że coś nie jest w porządku, ale słabym przyznaję. Życie tu miało, to właśnie ta nędza, to takie narastające napięcie, ten rozkład organizacji miało dużo większe, dużo większe znaczenie. Znaczy coraz bardziej raczej dochodziłem, że praktyka po prostu jest zła.