Across the whole country, in every college and university, demonstrations and strikes were breaking out and student committees were being formed. They only included students and left out the teaching assistants which I think was a great mistake, a great mistake. In Warsaw, the teaching assistants who were our friends were tucked away in a house somewhere on Krakowskie Przedmieście or Nowy Świat, and students from the strike committees would come to them covertly. Meanwhile, student committees were everywhere. Demands were put forward and a very peaceful and deliberate battle was waged with those water cannon, the police and their dogs, the so-called worker's activists, drunk and carrying sticks. No one raised their hand, no one tried to defend themselves, they sat down in the road using a method we'd call 'non-violent' today, and this battle was waged systematically and for a long time. It lasted a long time but unfortunately without the support of the rest of society, it had to collapse.

W całym kraju na wszystkich wyższych uczelniach rozpoczęły się demonstracje, strajki, powoływano komitety studenckie. Studenckie tylko bez asystentów, to był moim zdaniem olbrzymi błąd, olbrzymi błąd. W Warszawie asystenci nasi przyjaciele siedzieli gdzieś tam w domu jakimś na Krakowskim Przedmieściu chyba czy na Nowym Świecie i tajnie do nich chodzili studenci z komitetów strajkowych. Tymczasem wszędzie były komitety studenckie. Wysunięto żądania i toczono niesłychanie spokojną, świadomą walkę przeciw tym armatkom wodnym, policji z psami, tak zwanemu aktywowi robotniczemu z pałkami pijanemu, nikt nie podnosił ręki, nikt się nie bronił, siadano na ulicy. Taką metodą, którą dziś nazwalibyśmy non violence. Prowadzono tą walkę systematycznie długo, jak tylko długo można było ciągnąć, tak długo ciągnięto niestety bez wsparcia szerszego, społecznego. Musiało to upaść.