The feeling I had that this was not the place for me kept on growing, especially as even at the university the atmosphere was changing. Suddenly, the debates came to an end, and our old professors began to be persecuted. There was Professor Borowy who taught Polish. I never agreed with his methodology, with his views on what constituted the history of literature. You could say that we argued with the professor during the seminars because Professor Borowy was the kind of person with whom you could have a very real and genuine argument, since he believed a student was allowed to debate with him if he had something to say. Suddenly, it turned out that Professor Borowy was no longer a professor at the university under exceptionally drastic circumstances, that there was a horrible smear campaign against him. He was not thick-skinned and, in a word, he didn't survive this, it was too big a shock for him. He simply didn't survive, he had high blood pressure, was not a well man, and so on. This was terrifying, and I saw that the university, too, was no longer a sanctuary for independent, intellectual thought.

I coraz bardziej miałem to poczucie, że dla mnie tutaj właściwie miejsca nie ma. Tym bardziej, że i na uniwersytecie atmosfera się zmieniała. W pewnym momencie skończyły się dyskusje. Zaczęto represjonować naszych starych profesorów. Na polonistyce był profesor Borowy, z którym się bardzo nie zgadzałem metodologicznie, w poglądach na to, czym jest historia literatury – można powiedzieć kłóciliśmy się z profesorem na seminariach, bo profesor Borowy należał do ludzi, z którymi można się było pokłócić, zupełnie prawdziwie, autentycznie, bo on nie uważał, żeby student nie mógł z nim podyskutować, jeżeli ma w ogóle cokolwiek do powiedzenia. No nagle się okazało, że profesor Borowy przestaje być profesorem uniwersytetu i to w warunkach takich... niezwykle drastycznie, jakiejś takiej obrzydliwej nagonki na niego, a był to człowiek o cienkiej skórze. On, krótko mówiąc, nie przeżył tego, bo to był dla niego za duży wstrząs. Po prostu nie przeżył tego człowiek o zbyt wysokim ciśnieniu, schorowany, tak dalej. I to było wszystko przerażające i... widziałem, że uniwersytet właściwie też przestaje być taką ostoją jakiegoś niezależnego życia umysłowego.