The opposition movement in Poland began to be more organised, more integrated from the moment it became apparent that the constitution was going to be changed not in its entirety but significant amendments were going to be made to it. It was a paradox that we were defending a constitution that had been passed during the Stalinist era, but there's nothing surprising about that because when a nation is being strongly repressed, the constitution can then be more elegant. However, reference was now being made to the constitution, times had changed and so alterations had to be made here and there. Basically, there were two things that were most important: the inclusion of the governing role of the party, and eternal friendship with the Soviet Union. Well, the issue of friendship, if it is defined once and for all in a constitution, is a restriction of sovereignty, nor was there any reason why the first issue should be popular with everyone and so, there's no point in denying it, an organised wave of protests began which really only included the intelligentsia, it was just a couple of letters, hundreds of people replied and it was massively important for the future. There followed a big integration of these different social groups which later created more organised forms of opposition and at the same time, something was born which was vague but which outlined a plan of opposition.

Ruch opozycyjny w Polsce właściwie zaczął się w sposób jakiś bardziej zorganizowany, zintegrowany wówczas, kiedy okazało się, że będzie zmieniana konstytucja. Nie cała, tylko będą zrobione duże poprawki. Był to paradoks, że broniliśmy konstytucji, która była uchwalona w czasach stalinowskich, ale temu się nie ma co dziwić, bo wtedy jak się naród trzyma mocno za twarz, to konstytucja może być elegantsza wtedy. Natomiast teraz zaczęto się powoływać już na konstytucję, przyszły takie czasy, trzeba było to i owo w niej zmienić. I chodziło w gruncie rzeczy o dwie naważniejsze rzeczy: o wpisanie kierowniczej roli partii do konstytucji i o wieczystą przyjaźń ze Związkiem Radzieckim. No, sprawa sojuszów, jeżeli jest określona raz na zawsze w konstytucji, jest to ograniczenie suwerenności; a sprawa pierwsza, również nie było powodów, żeby się wszystkim podobała. I... zaczęła się – nie ma co ukrywać, że zorganizowana – fala protestów, która ogarnęła właściwie tylko środowiska intelektualistyczne i były to parę listów, setki ludzi się w tej sprawie odezwało i to miało kolosalne znaczenie na przyszłość. Nastąpiła duża integracja tych środowisk, które później tworzyły bardziej zorganizowane formy opozycyjne i jednocześnie z tym powstało coś w rodzaju takiego bardzo ogólnikowego jednak, ale jednak zarysu programowego opozycji.