W końcu czerwca roku ’76 wszyscy zostali właściwie zaskoczeni – i władza, i większość społeczeństwa – tym, że po ogłoszeniu podwyżek cen – które nie były nawet tak drastyczne, jak to się czasami zdarza – w Radomiu i Ursusie, a również i w niektórych innych miejscach, co było mniej głośne, gdyż represje były mniej brutalne, wybuchły rozruchy – rozruchy ludzi no, którzy po prostu mieli to poczucie, że nie będą mogli utrzymać swych rodzin czy sami się nie będą mogli utrzymać. Rozruchy te zostały stłumione z ogromną brutalnością, a towarzyszyło temu już w dalszym ciągu masowe wyrzucanie ludzi z pracy, bardzo... tysiące ludzi znalazło się w aresztach, niektórzy mieli po tym procesy. Powstała nowa sytuacja, bardzo taka... która bardzo poruszyła całe społeczeństwo. Władza odpowiedziała na to organizowaniem takich oficjalnych wieców, gdzie spędzano ludzi, głównie zresztą urzędników, bo robotników trochę bano się spędzać na to, żeby protestowali przeciwko tym „chuligańskim wybrykom” w Ursusie i Radomiu. Natomiast odpowiedzią z naszej strony, naszego środowiska – które jak już wcześniej mówiłem, było jakby... psychicznie przygotowane, że przyjdzie taki dzień w którym trzeba będzie dać wyraz temu, że inteligencja może iść razem z robotnikami – było rozpoczęcie całej serii protestacyjnych odezwań się, jakichś kroków zmierzających do niesienia pomocy represjonowanym, co zaowocowało po paru miesiącach powstaniem KOR-u, Komitetu Obrony Robotników.

At the end of June in ‘76, everyone was taken by surprise – the authorities and most of the population – by the fact that after the price rises had been announced, even though they weren't as drastic as they had sometimes been, in Radom and in Ursus as well as in some other places which were less publicised because the repressions weren't as brutal, riots broke out, people began rioting because they had the feeling that they wouldn't be able to support their families or themselves. The riots were suppressed with enormous brutality, and people continued to be dismissed from their places of employment on a massive scale, thousands of people ended up being arrested, some of whom were later put on trial, and a new situation arose which upset the whole of society. The government responded to this by organising official rallies which they forced people to attend, mainly officials, because they were slightly afraid of forcing the workers to attend protests against the ‘extreme behaviour of the hooligans’ in Ursus and in Radom. The response on our part, on the part of the intelligentsia who, as I mentioned earlier, was psychologically prepared for the day when we would have to express our support for the workers, was to organise a whole series of protests, of steps aimed at helping those who were repressed, and after a few months, this led to the setting up of KOR – the Workers' Defence Committee.