The Round Table was an unusual piece of furniture in one respect, namely around it sat the Minister of the Interior who had been in office throughout the entire time that Zbyszek Bujak had been in hiding while warrants for his arrest were circulating, and when six years later he was finally arrested. There were many other people there who had been in a similar situation, although perhaps they hadn't managed to stay in hiding for as long as Bujak had. Above all, there was Frasyniuk and Jacek Kuroń who'd spent nine years of his life in various prisons. Some of those years were during the reign of Minister Kiszczak. And these people now sat down around the same table, the Round Table, having first greeted one another. They exchanged amusing comments about how they were only just getting personally acquainted because until then, they'd known each other in a different way. Adaś Michnik said this in an exceptionally entertaining way. I think situations like these occasionally occur in history and so in this respect, it wasn't unique but there was something very unusual, paradoxical, slightly amusing in this while at the same time, you'd be observing this situation with a kind of unease. More unease than hope but it was unusual.

Okrągły Stół pod jednym względem był meblem niezwykłym: że siedział tam minister Spraw Wewnętrznych, który był przez cały ten czas ministrem Spraw Wewnętrznych, kiedy Zbyszek Bujak ukrywał się ścigany listami gończymi, kiedy wreszcie został po sześciu latach ukrywania się aresztowany. Kiedy w podobnej sytuacji, chociaż może nie udało im się tak długo jak Bujak ukrywać, ale było wielu innych tam ludzi, no, Frasyniuk przede wszystkim. Jacek Kuroń, który dziewięć lat swego życia spędził w więzieniach, w tym część tego czasu było właśnie za ministra Kiszczaka. No i ci ludzie siadają do wspólnego mebla, do okrągłego stołu, witają się przed tym. Wymieniają między sobą śmieszne zdania na ten temat, że oto poznali się w tej chwili osobiście, podczas gdy dotychczas znali się w inny sposób – to szczególnie zabawnie Adaś Michnik powiedział. Myślę, że takie sytuacje zdarzają się czasami w historii i pod tym względem ta może nie jest jedyna, ale rzeczywiście w tym jest coś niezwykłego, coś paradoksalnego; coś, co trochę bawi i trochę... trochę człowiek się... tak z pewnym niepokojem obserwuje taką sytuację. Bardziej z niepokojem niż z nadzieją, ale... ale jest to niezwykłe.