Natomiast z PZPR-em dla mnie sytuacja nie jest zupełnie do końca jasna. PZPR znalazł się w sytuacji poganianej trochę przez sytuację w Związku Sowieckim, ale jeszcze bardziej przez sytuację w kraju, przez ten fakt, że nie udało mu się rozbić jednak „Solidarności”, zniszczyć opozycji, PZPR stał przed koniecznością dużych zmian. Co jest dla mnie niejasne? To, że propozycja Okrągłego Stołu pojawiła się w momencie, kiedy wyglądało na to, że fala sierpniowych strajków raczej przygasa. Nie był to koniec tej fali strajkowej, ale było mało nadziei na jej gwałtowne rozwinięcie się. W związku z tym ja nie wiem do końca i zupełnie, jakie mogły być motywy dla których najściślejsze kierownictwo PZPR-u zdecydowało się na ten manewr. No, niemniej jednak uważam, że rozwiązanie było rozsądne zarówno z punktu widzenia interesów kraju, jak myślę, że i z punktu widzenia również interesów samej partii. Myślę, że to przedłużyło znacznie życie polityczne i rolę polityczną tej partii – ta decyzja ustępstw, kompromisu, negocjacji. Każda siła polityczna musiała brać pod uwagę jedną rzecz – że trzeba dążyć do zawarcia kompromisu, by uniknąć najgorszego, to znaczy takiej eksplozji, która by zmiotła wszystko z PZPR-em, oczywiście, włącznie, albo na pierwszym miejscu właściwie; i myślę, że kierownictwo partii zdawało sobie z tego sprawę, że lepiej wystąpić z taką inicjatywą nim jest już za późno, ale inicjatywa była rozumna.

However, the situation with PZPR [Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (Polish United Workers' Party)] isn't entirely clear as far as I'm concerned. PZPR found itself being harried, somewhat by the situation in the Soviet Union but mainly by what was going on in Poland, by the fact that they hadn't managed to smash Solidarity and destroy the opposition and so they were faced with the need to make big changes. What do I find unclear? It's the fact that the proposal of the Round Table was made at a time when it looked as if the wave of strikes that began in August was dying out. This wasn't the end of that wave of strikes but there wasn't much hope of it suddenly expanding. In view of this, I don't fully know exactly what could have motivated the inner circle of the PZPR to make this move. Nevertheless, I believe that this solution was sensible both from the point of view of the country's interests as, I believe, from the point of view of the party itself. I think this decision to make concessions, compromises and to negotiate significantly extended the political life and political role of this party. Every political force had to take into account one thing: the need to aim for a compromise in order to avoid the worst scenario, that is, an explosion that would remove everything including the PZPR, or would make the party its first target, so I think the party leaders realised that it was better to come out with this kind of a proposal before it was too late, and it was a rational proposal.