To trudny czas, później... ta walka na górze, miałem stosunek ambiwalentny, bo równocześnie język używany przeciwko Wałęsie przez ludzi mi najbliższych często był dla mnie nie do przyjęcia, chociaż oczywiście była to sytuacja walki i sam uważałem wówczas, że Wałęsa jest zagrożeniem. To był błąd. Wałęsa później był złym prezydentem, ale nie stanowił zagrożenia. Trzeba było raczej pokojową drogą szukać od razu. Jego wybór był nieuchronny – był bohaterem, był mitem. Nikt nie mógł się mu przeciwstawić po prostu. Tak że powinno się było tej wojny nie wywoływać, ale przy okazji język, którym się posługiwano, język, który czasami do dzisiaj odnajduję – z elementami często pogardy klasowej, który mnie po doświadczeniach francuskich straszliwie raził. Pamiętam w gazecie mi najbliższej, największej gazecie o ogromnym autorytecie, ukazał się rysunek, gdzie Wałęsa jest na postumencie jako pomnik, ubrany w taką robotniczą fufajkę i podpis: „Człowiek w waciaku”. To była aluzja do filmów Wajdy, oczywiście – Człowiek z marmuru, Człowiek z żelaza  – „Człowiek w waciaku”. Tam było tyle pogardy klasowej, niezależnie od tego, co się myślało o nim politycznie. I to... i tu muszę powiedzieć, może jeszcze przez pewne elementy lewicowe w mojej duszy, ale myślę głównie: że to doświadczenie francuskie. We Francji żaden polityk, zwłaszcza prawicowy, by sobie nie pozwolił na taki język.

This was a difficult time, later… that battle at the top, I had very ambivalent feelings about it because the language used against [Lech] Wałęsa, often by the people who were closest to me, was unacceptable although of course it was a situation where there was a sense of battle and I myself believed that Wałęsa was a threat. This was a mistake. Later Wałęsa was a bad President but he never posed a threat. We should instead have looked for a peaceful path from the start… his election was inevitable – he was a hero, he was mythical. No one could oppose him. So we ought not to have declared this war. The language that was used, a language that to this day I come across with elements of class discrimination and distain which, following my experiences in France, I find extremely offensive. I remember a cartoon which appeared in a newspaper which I respect and which carries enormous weight – it was a drawing of Wałęsa standing on a pedestal like a statue wearing a workman’s jacket with the words, ‘Man in donkey-jacket’ written underneath. This was an allusion to the films by [Andrzej] Wajda, of course – Man of Marble, Man of Iron – ‘Man in a donkey-jacket’. There was so much class contempt in that, Wałęsa – regardless of what you thought about him in a political context. And here I have to say, maybe these are certain left-wing elements in my nature, but I’m mostly thinking: French experience. No politician, especially not one from the right, would use such language.