Wielu z tych czołowych ludzi wywodzących się z opozycji demokratycznej nie było w stanie myśleć w kategoriach partyjnych. Jacek Kuroń też nie. No, on miał pewne wyobrażenie ładu społecznego, bardziej myślał nie o państwie, a o społeczeństwie, o ludziach pracujących i problem co zrobić, żeby partia zdobyła jak najwięcej głosów, żeby móc realizować program później, to nie była rzecz, która go pasjonowała najbardziej, to była bardzo szczególna mentalność, sposób myślenia, która moim zdaniem przyniosła wiele korzyści dla Polski, dlatego że ta formacja i takie rządy właśnie jak Tadeusza Mazowieckiego czy późniejsze rządy opozycji demokratycznej – Bieleckiego, później Hanny Suchockiej – były w stanie podejmować decyzje, które w jakimś sensie były samobójcze, niszczyły zaplecze polityczne. To znaczy nie brały pod uwagę bezpośrednich skutków politycznych dla partii; w jakimś sensie to środowisko wywodzące się z opozycji demokratycznej było antypolityczne, o ile polityka polega nie tylko na relizowaniu celów, które się zakłada, ale również na szukaniu pewnego kompromisu z opinią publiczną, po to, żeby mieć szansę na dłuższy czas rządzenia i realizowanie celów, które się deklaruje. No, niestety było z tym nie najlepiej, ale być może taki był nieuchronny los tej formacji, to znaczy, że to była formacja okresu przejściowego, czasów transformacji – wykonała swoje zadanie i znikła, a później znalazły się partie, które ani nie miały tak wybitnych postaci, które kierowały się często pragmatyzmem, żeby nie powiedzieć – oportunizmem politycznym krótkookresowym.

Many of the leading people whom we could say came from the democratic opposition weren’t able to think the way the Party did. Jacek Kuroń couldn’t. He had a definite notion of social order and you could say that he was less concerned with the country and more with society and the workers as well as with the issue of how to gain the maximum number of votes for the party so that it could later realise its programme. This wasn’t the thing that absorbed him the most. It was a very specific mentality, way of thinking which in my opinion brought Poland many advantages because that formation and those governments like Tadeusz Mazowiecki’s or the later governments of the democratic opposition – Bielecki’s and then Hanna Suchocka’s – took decisions which were in some sense suicidal, destroying their political background. What I mean is that they didn’t take into account the direct political effects on the party; that group which had its roots in the democratic opposition was in some sense anti-political where politics depends not only on achieving goals but also on looking for a certain compromise with public opinion to have a chance of governing and of fulfilling goals. Well, unfortunately things didn’t go too well with that, but maybe it was the inevitable fate of that political formation, meaning it was a time when everything was in transit, a time of transformation when this political formation fulfilled its function and then disappeared. Later there were parties which didn’t have such exceptional people and which were guided by pragmatism not to say short-term political opportunism.