So when I came to the States, I already had a public, I had my own readership which for me was... because I wasn't being spoiled in Paris. Quite the contrary – there was cold comfort in Paris. In the States, I felt I had readers, I had friends. That doesn't mean that my work there was easy because creative classes are superficially very easy. You sit there, a student brings you his poetry and surrenders to a debate. Other students also participate in this debate as well as the lecturer who is leading the seminar who in this case was me. But at the time, English for me was still... I have a friend, Edward Hirsch, a very good and well-known American poet, and he was the person who welcomed me in Houston, that's where he was at the time. To this day, he talks about how he came to greet me at the airport when I flew to Houston. The airplane was very delayed. I'd developed a migraine. He says his first impression of me was very odd. He said, 'Here's this guy who doesn't speak good English and he has a headache. How's this going to work?' But later, the headache passed and gradually my English improved. I wrote a great deal in Houston; I had very good living conditions. I liked the town – it's both ugly and attractive at the same time with many green spaces. People probably imagine that Houston is something of a desert but no, it's exceptionally green with many beautiful old oak trees which are evergreen. Some are ancient, very beautiful. So there are lots of places to walk to. My ideal city is one where there is something of architectural interest but also where there are plenty of trees so that there's a connection with nature. So I find the antique atmosphere of Kraków is quite amazing, it's a masterpiece that right in the centre of a medieval city, you have a beautiful park. Well, I have to say that in Planty or Houston, there's neither the Middle Ages nor the Renaissance nor any Baroque, but there are wonderful libraries and the people are lovely. So as I said, that lasted for 18 years after which – my American episode – which went on for quite some time, was extended to include Chicago. Seven years in the University of Chicago where I no longer gave seminars in creative writing but led more traditional classes in literature.

Tak że jak przyjechałem do Stanów, właściwie od razu miałem tam moją publiczność, miałem moich czytelników, co było dla mnie... bo ja nie byłem rozpieszczony w Paryżu, było raczej odwrotnie – to był jakiś zimny chów w Paryżu. I w Stanach poczułem, że mam czytelników, mam przyjaciół. Co nie znaczy, że te zajęcia były łatwe, bo zajęcia creative writing są pozornie bardzo łatwe, bo siedzi... studenci przynoszą swoje wiersze i poddaje się je debacie. W tej debacie uczestniczą zarówno inni studenci, jak i oczywiście prowadzący seminarium, czyli ja w tym wypadku. No ale dla mnie angielski był jeszcze wtedy... tak jak mam przyjaciela, którym jest Edward Hirsch, poeta amerykański, bardzo dobry i znany i to on mnie przyjmował w Houston, wtedy był w Houston. On do dzisiaj opowiada, że  jak przyleciałem do Houston, to on wyszedł na lotnisko po mnie. Samolot był spóźniony grubo. Ja przyjechałem z migreną i on mówi, że pierwsze wrażenie miał dziwne. On mówi tak: ‘Ten facet nie mówi najlepiej po angielsku i w dodatku głowa go boli, to nie wiadomo co to będzie’. Ale później, jak głowa mnie przestała boleć i stopniowo mój angielski się bardzo poprawił. I dużo, sporo pisałem w Houston, miałem dobre warunki mieszkaniowe. Lubiłem miasto – miasto jest nieładne i ładne jednocześnie, bo jest bardzo zielone. Pewnie na ogół ludzie sobie wyobrażają, że Houston jest pustynią, ale nie – jest niezwykle zielone, ma wspaniałe, stare dęby, takie wiecznozielone dęby, których jest mnóstwo. I są niektóre prastare, przepiękne. Tak że jest gdzie chodzić. Dla mnie ideałem miasta jest takie miasto, gdzie jest... gdzie jest coś ciekawego architektonicznie, ale gdzie jest też dużo drzew, tak że się naturę łączy. Tak że antyk krakowski to jest dla mnie w ogóle coś wspaniałego, to jest takie arcydzieło, że w samym środku średniowiecznego miasta jest park piękny. No, w Plantach nie ma, muszę powiedzieć, w Houston i też nie ma ani średniowiecza, ani nie renesansu, ani baroku, ale są świetne biblioteki i ludzie sympatyczni. Tak że to jest, jak mówię, osiemnaście lat, później żeby jeszcze... później ten epizod amerykański – długi epizod – przedłuża się o Chicago, bo później się przeniosłem do... do Chicago i przez siedem lat jeździłem do Chicago, na University of Chicago, gdzie już nie prowadziłem zajęć z creative writing, tylko bardziej klasyczne zajęcia z literatury.