Irka went there, the laundry man was gone, no one was there and she's told they're in Myślenice. She went to the camp in Myślenice in her black raincoat and wearing that hat. She stopped at the gate and began to talk to the German soldier there. I don't know how she communicated with him because she couldn't speak German, perhaps he was a Volksdeutch and could understand, I don't know. In a word, she was talking, talking and then a train came out of that gate, she passed behind the train and came in alongside into the camp to look for Sara. She walked and walked for two hours, the camp was huge and somewhere, at the far end, sitting by the fence and plucking a goose were these two girls. So she took them, led them to the gate, took off her coat, took off their clothes which were covered in feathers and left the clothes there while she took off her coat, gave them her skirt and something else, and then waited until the train would come along and then followed the train out. She left with these two girls and they walked and walked when suddenly: whoooooooo, the chase was on, thousands, hundreds of motorcyclists were searching for the camp escapees. In short, they'd hidden under the bridge - there was a bridge close by - because they'd gone over the bridge and into the town whereas the girls were lying under the bridge, they spent the whole night there and the following day they left for Warsaw. That's that crazy Irka. And then she says that she doesn't remember anything of what happened during the war because now she's Conti and her mind's gone. She's Conti because she fell in love with some guy when she was coming back from Israel with some officer who was with Bernadotte and Mossad bombed the airplane and they bombed him, too, while she was waiting for him here in this room, she was waiting for him but the news came and his documents that he was gone because she wanted to be his wife but Conti stayed with her without the documents, but Conti.

Irka tam przyjechała, nie ma tego pracza, nikogo i mówi, że oni są w Myślenicach. Więc ona w tym czarnym palcie ceratowym, w tym kapeluszu, poszła do tego obozu... jak się nazywa... w Myślenicach, staje przy bramie i mówi do tego żołnierza niemieckiego... Nie wiem, jak ona się z nim porozumiała, bo po niemiecku mówić nie umiała, może on był volksdeutschem i rozumiał po polsku, nie wiem. Jednym słowem mówi, mówi i z tej bramy wyjeżdża pociąg i ona przechodzi za pociąg i wchodzi do obozu i szuka w tym obozie tej Sary. I idzie, idzie, dwie godziny, dwie... To jest olbrzymi obóz i gdzieś pod koniec, pod płotem jakieś dziewuchy skubią gęsi, to są te dwie dziewuchy. To ona je bierze, podprowadza pod tą bramę, zdejmuje swój płaszcz, rozbiera ich z tych pierzastych ciuchów, które zostawia tam, zdejmuje swój płaszcz, daje im swoją spódnicę i tam jeszcze coś, nie mogę ci powiedzieć i czeka, aż pociąg będzie wyjeżdżał i tyłem pociągu wychodzi. Wychodzi z tymi dwoma dziewuchami idą, idą, nagle uuuuuuuuuu pościg, tysiące, setki motocyklów szukają uciekinierów z obozu. Jednym słowem, schowały się pod mostem, tam obok był most, bo oni przez most, przez ten most i dalej do miasta, a one pod tym mostem leżały. Przeleżały tak całą noc, nazajutrz przyjechały do Warszawy. To jest Irka wariatka. I potem mówi, ona nic nie pamięta, co było w czasie wojny, bo ona jest teraz Konti i ma kuku na muniu, a Konti ona jest, bo się zakochała w takim facecie, jak wracała z Izraela w jakimś oficerze, który razem z Bernadotte, kto spadł? Ten Mossad wysadził ten samolot, jego też tam wysadzili i ona tu czekała na niego, tu w tym pokoju, czekała na niego, a przyszło zawiadomienie i papierki jego, że już go nie ma, bo ona chciała być jego żoną, ale Konti jej zostało bez papierów, ale Konti.