a story lives forever
Register
Sign in
Form submission failed!

Stay signed in

Recover your password?
Register
Form submission failed!

Web of Stories Ltd would like to keep you informed about our products and services.

Please tick here if you would like us to keep you informed about our products and services.

I have read and accepted the Terms & Conditions.

Please note: Your email and any private information provided at registration will not be passed on to other individuals or organisations without your specific approval.

Video URL

You must be registered to use this feature. Sign in or register.

NEXT STORY

Summer camps

RELATED STORIES

The beginnings of the activities of SKIF: Children from Annopol
Marek Edelman Social activist
Comments (0) Please sign in or register to add comments

Annopol is a district in Praga populated by unemployed people who had been evicted from their homes onto the street. There were just barracks there with no proper floors, just sand and the barracks had been put up there and that's where the children lived. It was decided, not by me but the leadership, to set up a kind of SKIF group there, a sort of team. I was the instructor there. I used to go there once a week, on Sundays, I think, in the mornings, I can't remember what I talked about with them, but I told them something and for them it was a great holiday. We didn't have any money either so I couldn't bring them any food. There were about 40, 50 children who came to these meetings because we had a place to meet, I don't know who gave it to us, whether it was the city authorities or the authorities overseeing that community, Annopol, but it was a heated hall, a heated room so the children came there to warm up, and so we were very popular. Then we bought them, I don't know whose money we used, uniforms - blue shirts and red scarves and they became SKIFists, then someone else came along to teach them some songs. They didn't go to school for the most part because their time was taken up with trying to steal something and finding food. That was dreadful poverty, it's hard to imagine. Even in that room we had with the heating there was no floor there either, the barrack was standing on sand. I was there in Annopol. But what's interesting is that I didn't come across a single one of those children in the ghetto so I don't know whether any of them survived or if they were the first to be deported, I don't know what happened to them or to any of the people from Annopol, no one knows because there was no ghetto there. Those barracks were probably burned down in the end. I don't know what happened there. And so I was there.

Annopol to jest dzielnica na Pradze... dzielnica na Pradze, gdzie mieszkali bezrobotni, którzy byli eksmitowani z mieszkań na bruk. To były baraki, które nie miały podłogi, tylko na piachu postawione, i tam były dzieci. I postanowiono to nie ja, tylko tamto dowództwo tego SKIF-u żeby tam założyć taką SKIF-owską, ja wiem, koło jakby, coś się mówiło... drużynę. No i ja tam bylem instruktorem niby. Przyjeżdżałem tam raz na tydzień, chyba w niedzielę przed południem, już nie pamiętam, o czym z nimi mówiłem, ale coś z nimi mówiłem, to dla nich było wielkie święto. Myśmy też nie mieli pieniędzy, to tam jedzenia nie można było przynieść. I to było ze 40, 50 dzieci, które przychodziły na te spotkania, bo dlatego, że myśmy mieli świetlicę, którą dostaliśmy nie pamiętam od kogo od zarządu miasta, czy od tej... zarządu tej kolonii, Annopol ogrzaną salę, znaczy salę pokój ogrzany, więc te dzieci przychodziły sie grzać i mieliśmy powodzenie. Potem kupiliśmy im nie wiem z jakich pieniędzy mundurki, takie niebieskie bluzy i czerwoną chustkę i oni byli SKIF-istami. I potem przyjeżdżał tam jeszcze ktoś i uczył ich piosenek. Do szkoły to oni przeważnie nie chodzili, bo zajmowali się tym, żeby coś ukraść i żeby coś było do jedzenia. To była straszna nędza, już trudno sobie wyobrazić. Bo nawet ta nasza sala, ta ogrzana, to podłogi też nie miała, ten barak stał na piachu. Więc tak to było... Więc ja tam byłem w tym Annopolu. Ale ciekawe żadnego z tych dzieci nie spotkałem w getcie i nie wiem, czy w ogóle ktoś z nich przeżył, czy oni nie byli pierwsi wywiezieni, czy oni ich wrzucili do getta. Nie wiadomo, co się z nimi stało i co w ogóle z tymi ludźmi z Annopola się stało, nie wiadomo, bo tam getta nie było. To pewno spalili te baraki w końcu. Nie wiem, co tam się stało. Więc tam ja byłem.

Marek Edelman (1919-2009) was a Jewish-Polish political and social activist and a noted cardiologist. He was the last surviving leader of the 1943 uprising in the Warsaw Ghetto. Following the Second World War, he took an active part in domestic and international politics, dedicating himself to fighting for justice and peace.

Listeners: Anka Grupinska Joanna Szczesna Joanna Klara Agnieszka Zuchowska

Anka Grupinska ukonczyla filologie angielska na UAM w Poznaniu. Wspólpracowala z poznanskimi pismami podziemnymi, wraz z innymi zalozyla i wydawala dwumiesiecznik "Czas Kultury". W latach 1988-1989 przebywala w Izraelu opracowujac wspomnienia ocalalych z Zaglady. W latach 1991-1993 pracowala jako attaché kulturalny w ambasadzie polskiej w Tel Awiwie. Od 1996 mieszka w Polsce. Anka Grupinska specjalizuje sie w tematyce stosunków polsko-zydowskich. Publikuje ksiazki (m. in. Wydawnictwo Literackie, Zydowski Instytut Historyczny, Twój Styl), artykuly prasowe (m. in. "Tygodnik Powszechny", "Rzeczpospolita"), realizuje projekty wystawiennicze. Jest takze koordynatorem miedzynarodowego projektu "Swiadek zydowskiego wieku" (archiwizowanie pamieci o zydowskiej przedwojennej Polsce), prowazi autorska audycje radiowa "O Zydach i o Polakach tez" i uczy warszawskich studentów sztuki czytania i pisanie tekstów literackich.

Anka Grupinska studied English at the Adam Mickiewicz University in Poznan, Poland. She wrote for Poznan’s underground publications and was herself one of the founding publishers of the bi-monthly Czas Kultury. She spent 1988 and 1989 in Israel compiling reminiscences of Holocaust survivors. From 1991 to 1993, she held the post of Cultural Attache at the Polish Embassy in Tel Aviv. She moved back to Poland in 1996 and now writes books on Jewish subjects, mainly dealing with the history of the Warsaw ghetto. She is also a freelance journalist for Tygodnik Powszechny. Anka Grupinska is the director of the Centropa Foundation project in Poland (oral history project) called “The Witness of the Jewish Century¿, presents her own radio programme, “Of Jews and of Poles too¿, and teaches creative writing and oral history in Collegium Civitas and SWPS in Warsaw.

Joanna Szczesna is a journalist writing for Gazeta Wyborcza. Together with Anna Bikont, she’s the author of Pamiatkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wislawy Szymborskiej (The Recollected Flotsam, Friends and Dreams of Wislawa Szymborska) a biography of Wislawa Szymborska, the Polish winner of the Noble Prize for Literature. Since the 1970s, Joanna Szczesna has been involved with the democratic opposition movement in Poland, active in the Worker’s Defence Committee (KOR), the co-founder of the independent press in Poland: editor of KOR’s Information Bulletin, Solidarnosc Press Agency and Tygodnik Mazowsze.

Joanna Szczesna, dziennikarka "Gazety Wyborczej", autorka - wraz z Anna Bikont - biografia polskiej noblistki "Pamiatkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wislawy Szymborskiej". Od lat 70-tych zwiazana z opozycja demokratycznaw Polsce, wspólpracowniczka Komitetu Obrony Robotników, wspóltwórczyni prasy niezaleznej w Polsce: redaktorka "Biuletynu Informacyjnego KOR-u", Agencji Prasowej "Solidarnosc" i "Tygodnika Mazowsze".

Joanna Klara Agnieszka 'Aga' Zuchowska was born 20 January 1938. Her father was killed in the Katyń massacre. After the war, she moved from Warsaw to Lódz. She obtained a degree in medicine in 1960, qualifying as a specialist in internal medicine in 1973. Dr Zuchowska worked with Marek Edelman for 15 years. In 1982 she left Poland for Algeria where she remained for the next three years, returning to Poland in 1985. She currently lives in Lódz.

Joanna Klara Agnieszka 'Aga' Zuchowska, urodzona 20 stycznia 1938. Ojciec zginal w Katyniu. Po wojnie zamieszkala w Lodzi. Studia ukonczyla w 1960 r. a specjalizacje z chorób wewnetrznych w 1973 r. Doktorat obronila we Wroclawiu. Pracowala z Markiem Edelmanen przez 15 lat. W 1982 r. wyjechala do Algerii. Wrócila do Polski w 1985 r. i mieszka obecnie w Lodzi.

Tags: Annopol, SKIF

Duration: 2 minutes, 28 seconds

Date story recorded: December 2003

Date story went live: 24 January 2008