Michał had instructions how to make grenades so he stayed behind and they set up a kind of factory on the corner of Nalewek and Franciszkańska Street. They bought - I don't know what it is - a sort of machine which cuts thick pipes. It's - you need to imagine - it's not a saw that you operate by hand but it's run off electricity. Thick pipes, those pipes were 10, 15 centimetres and had cuts made in them like a grenade so that they would explode more easily all around and across, so that there would be fragments, lots of them. On either side, there were tight-fitting lids, this was filled with gunpowder, we made a fuse for this out of string and gunpowder mixed with sugar so that as Zilberblat said, OBDUKANTOR IN AURA, to make it more expensive, together with the sugar it was all put inside, a hole was made on one side, a bit of the black fuse was left out, a match, and the whole grenade exploded. It really was something. There were lots of these grenades. There were 50 of the other sort, every group, if it had one that was a lot because there were 20 groups so maybe they had two each. But we churned out quite a few of these grenades and all our production was focused on incendiary devices. Incendiary devices, this wasn't a matter of petrol because we could steal that. Vodka bottles are everywhere whether it's in the ghetto or on the Aryan side or Kiercelak or the bazaar on Gęsia Street, vodka is everywhere and the bottles are everywhere. But the detonator. The detonator was made out of potassium chloride, sugar and something else and glue, and the hardest thing to get hold of was the glue. To make it stick to the paper the powder was scattered over the paper but it had to be stuck down otherwise it would slip off, so we needed carpentry glue. But there were no more carpenters in the ghetto. The whole trick now was to smuggle carpentry glue into the ghetto, they bought the wrong kind and it had to be boiled. This factory was all about boiling glue, making pipes and spreading this powder. In the end, we had masses of these bottles, each group had 10 or 20 of them, this was exceptional. We not only had militant groups but we also had an arms industry. It funny, but that's how it was.

Michał miał taką instrukcję, jak robić granaty, więc został i na ulicy, na rogu Nalewek i Franciszkańskiej zrobił taką fabrykę. Kupili taki... nie wiem co to jest, taka maszyna, która kroi grube rury. No jest coś...  to jest tak jak sobie wyobrazić no... to nie jest piła, co to ręką się robi, tylko to na elektryczność piłowała grube rury. Te rury były 10-15 centymetrów, były nacinane częściowo, tak jak granat nacinane, żeby łatwiej wybuchały z obydwu... dookoła i w poprzek, żeby były odłamki, dużo odłamków. I z dwóch stron były takie kapsle zrobione, które pasowały ściśle, wsypywało się proch do tego i robiliśmy lont: sznurek i ten proch z cukrem, razem się... jak Zilberblat mówił – obdukantor i aura, żeby było droższe z cukrem razem... wsadzało się do środka, dziurkę się robiło z jednej strony, wsadzało się te... zostawał taki kawał czarnego lontu, zapałka... ciuch puch wybuchał granat. No to było kino. Więc tych granatów było bardzo dużo, więc tych granatów było 50 tamtych, to znaczy każda grupa miała. Jak jeden to było dużo, bo było 20 grup, to może miały po dwa. No ale tych granatów się natłukło trochę i cała produkcja szła w butelki zapalające. Butelki zapalające, to nie chodzi o tą benzynę, bo to można było ukraść. Bo benzyna... Butelki, to wiesz, butelki po wódce są wszędzie, czy to jest getto, czy to jest aryjska strona, czy to jest Kiercelak, czy to jest bazar na Gęsiej, wódka jest wszędzie i butelki też są. Ale ten zapalnik. Ten zapalnik robiło się z chlorku potasu, z cukru i jeszcze z czegoś i klej, najtrudniejsza rzecz to było dostać klej. Żeby to się trzymało, żeby przylepić i to na papierze. Sypało się ten proszek na papier, ale trzeba było to przykleić, żeby to nie spadało, więc klej stolarski. A w getcie coś nie było już stolarzy. Cała rzecz była, żeby przeszmuglować do getta klej stolarski, którego coś jakiś niedobry kupili i trzeba było go gotować. I się gotowało. Ta fabryka polegała na gotowaniu kleju, na robieniu rur i sypaniu tego proszku. No więc zrobiło się w końcu, ale nie tych butelek zrobiło się tłum, każda grupa miała po 10 butelek, 20 butelek, no to było nadzwyczajne. Więc my... my mieliśmy nie tylko grupy bojowe, ale mieliśmy przemysł zbrojeniowy. Śmieszne, ale tak było.