NEXT STORY
A leader must take responsibility for another person's life
RELATED STORIES
NEXT STORY
A leader must take responsibility for another person's life
RELATED STORIES
Views | Duration | ||
---|---|---|---|
91. Anielewicz becomes the commander | 249 | 01:28 | |
92. Taxing the people | 2 | 140 | 03:43 |
93. Getting food for militant groups | 1 | 137 | 03:01 |
94. Ransom from the Jewish Community Council | 134 | 01:14 | |
95. The big disaster | 1 | 183 | 03:40 |
96. The people who fought in Warsaw | 1 | 362 | 03:53 |
97. A leader must take responsibility for another person's life | 2 | 193 | 05:58 |
98. Germans plan to destroy the ghetto | 1 | 378 | 03:39 |
99. The uprising in the ghetto | 1 | 254 | 02:43 |
100. At the brush-makers | 1 | 216 | 02:08 |
Wiesz, to wszystko ludzie, którzy byli wychowawcy z organizacji młodzieżowych, którzy mieli, wiesz, sanatorium Medema za sobą, farmę... fermę... farmę, fermę na Grochowie, którzy wychowywali jakoś młodzież, dzieci i zobacz tych ludzi, którzy oni w tej fermie na Grochowie wychowywali, oni wszyscy budowali od kamieni ten kibuc. Ja nie jestem za tym, ale jednak sami do spółki dzieci... dzieci wychowane przez nich nie jadły, nie piły, mieszkały w polu, idea szmea, nieważne, ale jeden drugiego wspierał i jak ktoś był chory, to leżał w łóżku, jak na przykład Sarka Biderman nigdy nie pracowała i tak dalej i ją utrzymywali, to nie, to jest... Oczywiście, że Antek był też, nie wiem czy on był też tego, ale z tej klasy ludzi wyrośli tacy ludzie i Antek też z tego wyrósł. On nie był wojskowy, on był wychowawcą.
[Q] Ale sam mówiłeś, że wojskowi to co w gettcie się nie sprawdzali w tych walkach.
Nie, nie. Ale... ale przecież wojskowi się w Powstaniu Warszawskim też nie sprawdzili. Sprawdzili się wszyscy cywile. Kto się sprawdził? Rybicki. Monter mówi, bo Rybicki był w sztabie, jak się nazywa? Nie generalnym, tylko starej Warszawy, on mówi: 'O, ten cywil coś umie robić', bo ci wojskowi to byli zupacy, oni umieli... nie wiem, czy umieli dobrze... Okazuje się, że nie umieli dobrze nawet na wojnie dowodzić, prawda? Ale w Warszawie to wszystko dowodzili ludzie, przeważnie, przeważnie cywilni, którzy wyrośli w tym wojsku partyzanckim w czasie wojny. Tak był ten... Jeżeli ktoś był podporucznikiem podchorążówki, to on był sześć tygodni na przeszkoleniu PO, bo taki on... taki on był wojskowy, rozumiesz?
Nawet ten mój dowódca na Mostowej, to on był student czwartego roku, gdzie on był POW, on był podporucznikiem stanu wojennego. To było wszystko dzieci, które miały jakieś wychowanie, bo oni mówili patriotyczne, nie, do życia kolektywnego. To byli albo harcerze, albo z organizacji tych socjalistycznych, pepeesowskich, z czerwonego harcerstwa, albo nawet z tego cholernego kółka maryjnego, nie wiem, jak ono się nazywa to męskie kółko, było religijne też. To byli ludzie wychowani w zupełnie... I tutaj ta... ta walka, bo to się mówiło patriotyzm, szmotyzm, ta walka przeciwko przemocy to decydowało, ta przemoc decydowała, że to była przemoc wobec ludzi. To samo było w getcie. Przecież cała sprawa jest taka, zobacz: taki dowódca, który nie ma zielonego pojęcia o wojsku, jak my wszyscy, jak ci wszyscy w Warszawie, w Powstaniu Warszawskim. Tam był jeden kapitan, który był we wojnie w Hiszpanii, ale był to komunista, też taki człowiek ideowy, który był tam rok, czy półtora w Hiszpanii, ale czy on coś umiał, a czy Jurek Hübner coś umiał? Umiał rozdzielać tych Hiszpanów, którzy się zabijali o narzeczone.
You know, these were all people who were group leaders in youth organisations. They'd passed through Medem's sanatorium, the farm in Grochów, they'd brought up young people, children and look, those people they'd brought up on the farm on Grochów they all built that kibbutz from the very foundation stones. I'm not in favour of that but the children that they brought up themselves communally didn't eat, didn't drink, lived in a field - ideals! That's not important, but they supported one another, and when someone was sick in bed, like for example Sara Biderman who never worked but they provided for her that's not - of course, Antek was, from this class of people came people like - and Antek came from this background, too. He wasn't military, he was a youth worker.
[Q] But you said yourself that in these battles in the ghetto, military men didn't do well.
No, no. But in the Warsaw Uprising, the military didn't do well there either. It was the civilians who coped well. Who did well, Rybicki. Monter said, because Rybicki was on the staff not the general one but the Warsaw staff, he said, 'Oh, this civilian knows a thing or two', because those military men they were milk-sops. It turned out that they couldn't even command properly during a war, didn't it? But in Warsaw, the command was mainly in the hands of civilians who'd grown up in the guerilla army during the war. If someone was a trainee sub-lieutenant he'd had six weeks of PO training, that's the kind of military man he was, you understand? Even that leader on Mostowa he was a fourth year student, how could he have been a POW, he was a sub-lieutenant during martial law. They were all children who'd had an upbringing, they called it patriotic but no, it was an upbringing preparing them for collective life. They were scouts, or from socialist organisations run by the PPS, from the Red scouts, or from that bloody Marian organisation, I don't know what it's called, that religious circle for men. They were people who'd been brought up in a completely different... And then there was this battle, they said it was patriotism, but this battle was against violence which determined, this violence determined that it was violence against people, it was in the ghetto. A leader who didn't have the faintest idea about the army, just like all of us, and like all those in the Warsaw Uprising, there was one captain there who'd fought in the war in Spain but did he know anything? Did Jurek Hüber know anything? He knew how to separate those Spaniards who were killing one another over a girlfriend.
Marek Edelman (1919-2009) was a Jewish-Polish political and social activist and a noted cardiologist. He was the last surviving leader of the 1943 uprising in the Warsaw Ghetto. Following the Second World War, he took an active part in domestic and international politics, dedicating himself to fighting for justice and peace.
Title: The people who fought in Warsaw
Listeners: Anka Grupinska Joanna Szczesna Joanna Klara Agnieszka Zuchowska
Anka Grupinska ukonczyla filologie angielska na UAM w Poznaniu. Wspólpracowala z poznanskimi pismami podziemnymi, wraz z innymi zalozyla i wydawala dwumiesiecznik "Czas Kultury". W latach 1988-1989 przebywala w Izraelu opracowujac wspomnienia ocalalych z Zaglady. W latach 1991-1993 pracowala jako attaché kulturalny w ambasadzie polskiej w Tel Awiwie. Od 1996 mieszka w Polsce. Anka Grupinska specjalizuje sie w tematyce stosunków polsko-zydowskich. Publikuje ksiazki (m. in. Wydawnictwo Literackie, Zydowski Instytut Historyczny, Twój Styl), artykuly prasowe (m. in. "Tygodnik Powszechny", "Rzeczpospolita"), realizuje projekty wystawiennicze. Jest takze koordynatorem miedzynarodowego projektu "Swiadek zydowskiego wieku" (archiwizowanie pamieci o zydowskiej przedwojennej Polsce), prowazi autorska audycje radiowa "O Zydach i o Polakach tez" i uczy warszawskich studentów sztuki czytania i pisanie tekstów literackich.
Anka Grupinska studied English at the Adam Mickiewicz University in Poznan, Poland. She wrote for Poznan’s underground publications and was herself one of the founding publishers of the bi-monthly Czas Kultury. She spent 1988 and 1989 in Israel compiling reminiscences of Holocaust survivors. From 1991 to 1993, she held the post of Cultural Attache at the Polish Embassy in Tel Aviv. She moved back to Poland in 1996 and now writes books on Jewish subjects, mainly dealing with the history of the Warsaw ghetto. She is also a freelance journalist for Tygodnik Powszechny. Anka Grupinska is the director of the Centropa Foundation project in Poland (oral history project) called “The Witness of the Jewish Century¿, presents her own radio programme, “Of Jews and of Poles too¿, and teaches creative writing and oral history in Collegium Civitas and SWPS in Warsaw.
Joanna Szczesna is a journalist writing for Gazeta Wyborcza. Together with Anna Bikont, she’s the author of Pamiatkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wislawy Szymborskiej (The Recollected Flotsam, Friends and Dreams of Wislawa Szymborska) a biography of Wislawa Szymborska, the Polish winner of the Noble Prize for Literature. Since the 1970s, Joanna Szczesna has been involved with the democratic opposition movement in Poland, active in the Worker’s Defence Committee (KOR), the co-founder of the independent press in Poland: editor of KOR’s Information Bulletin, Solidarnosc Press Agency and Tygodnik Mazowsze.
Joanna Szczesna, dziennikarka "Gazety Wyborczej", autorka - wraz z Anna Bikont - biografia polskiej noblistki "Pamiatkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wislawy Szymborskiej". Od lat 70-tych zwiazana z opozycja demokratycznaw Polsce, wspólpracowniczka Komitetu Obrony Robotników, wspóltwórczyni prasy niezaleznej w Polsce: redaktorka "Biuletynu Informacyjnego KOR-u", Agencji Prasowej "Solidarnosc" i "Tygodnika Mazowsze".
Joanna Klara Agnieszka 'Aga' Zuchowska was born 20 January 1938. Her father was killed in the Katyń massacre. After the war, she moved from Warsaw to Lódz. She obtained a degree in medicine in 1960, qualifying as a specialist in internal medicine in 1973. Dr Zuchowska worked with Marek Edelman for 15 years. In 1982 she left Poland for Algeria where she remained for the next three years, returning to Poland in 1985. She currently lives in Lódz.
Joanna Klara Agnieszka 'Aga' Zuchowska, urodzona 20 stycznia 1938. Ojciec zginal w Katyniu. Po wojnie zamieszkala w Lodzi. Studia ukonczyla w 1960 r. a specjalizacje z chorób wewnetrznych w 1973 r. Doktorat obronila we Wroclawiu. Pracowala z Markiem Edelmanen przez 15 lat. W 1982 r. wyjechala do Algerii. Wrócila do Polski w 1985 r. i mieszka obecnie w Lodzi.
Tags: Medems sanatorium, farm in Grochów, Warsaw Uprising, Warsaw, PO training, Mostowa, POW, Marian organisation, Sara Biderman, Józef Rybicki, Antoni Chruściel-Monter, Jurek Huber
Duration: 3 minutes, 54 seconds
Date story recorded: December 2003
Date story went live: 24 January 2008