I co będę opowiadał, jak się bili, czy na rogu Niskiej, Śliskiej, czy na rogu tamtej i tamtej, to dla ludzi w ogóle nie ma żadnego znaczenia, bo nawet ty dobrze nie wiesz, gdzie są te ulice, bo ich dzisiaj nie ma. Tak że to jest taka rzecz dziwna bardzo. Oczywiście tam są takie różne śmieszne kawałki w tym wszystkim, bo jak to na wojnie, zawsze jak ktoś przeżywa, to jest śmiesznie, bo jest normalnie, jak ginie. Tak że...

[Q] A powiedz kiedy...

Mieliśmy tam takiego... Ciekawe... nasi chłopcy wszyscy, nikt z nich nie zawiódł, a był taki jeden wojskowy, który przyszedł do nas wieczorem, kiedy już było po tej całej strzelaninie. Wtedy on powiedział: 'Już nie, ja już nie... ja z Wami pójdę, ja przy Was będę, tylko nie liczcie na mnie, że ja coś będę robił, ja już jedną wojnę odbyłem i więcej wojny nie mogę odbywać. Mogę zginąć albo przeżyć, ale już wojny nie umiem prowadzić.' A on był oficerem. Tak ci opowiadam. To tak sobie.

No i nazajutrz rano też nic nie było. Wyszliśmy sobie na spacer, tośmy głupio zrobili, mogliśmy rozbroić tych verkschutzów, aleśmy myśleli... Aleśmy myśleli... nie wiadomo jak, pewno ich trzeba wszystkich zabić, żeby... bo to oni mieli dużo broni, trzeba ich wszystkich zabić. A to nie byli jacyś ludzie, którzy się z nami, ja ich nie znałem, ale byli ludzie, którzy ich znali, którzy pracowali z nimi nawet, oni byli majstrami i oni się źle nie zachowywali do tych ludzi. Więc nie zrobili tego. Było bardzo łatwo, można było wrzucić granat przez okno, bo to na parterze, i otworzyć drzwi, i by ich nie było. To nie byli wojacy, to byli jakieś takie wiesz... 40-50-letni mężczyźni, którzy pilnowali, żeby tam nie ukradli 20 szczotek czy czegoś. No nie zrobiliśmy tego. No nie wiem, może trzeba było zrobić, bo to jest wojna totalna, więc nie ma co mówić, się liczyć z taką sprawą, aleśmy nie zrobili. Widziesz, to są cywile. Bo każdy wojskowy, żeby zdobyć taki arsenał broni, kiedy on ma dla każdego po jednym pistolecie i jednym czy dwa granaty i dwie butelki zapalające, a myśmy nie poszli, no nie wiem. To może to jest moja wina, nie mogę ci powiedzieć, ale tak sobie myślałem: ja ich nie znam, ale ten go zna, ten go zna, on z nim pracował, to jest jak gdyby jego kolega, on nic złego nie zrobił.

I'm not going to talk about where the battles took place whether it was on the corner of this street or that because it's meaningless to people, even you don't really know where these streets are because they don't exist any more. So this is a very strange thing. Of course, there were all kinds of funny things there, too, as there are in war when someone survives that's funny because normally they die. We had this... it's interesting, all of our boys, not one of them let us down, there was one military man who came to us in the evening after the shooting had stopped and he said, 'No, I'll go with you, I'll be with you but don't count on me doing anything, I've already served in one war, I can't serve in another. I can die or I can survive but I can't lead in another war.' He was an officer. I'm just telling you this... The following morning, there was nothing going on either. We went for a walk which was a stupid thing to do. We could have disarmed those werkschutz but we thought - you are brazen - we didn't know, probably we would have had to kill them all because they had a lot of weapons but they weren't just people who - I didn't know them but there were people there who did know them, who worked with them, they were master craftsmen and they didn't treat these people badly. So we didn't do that. It would have been very easy, we could have thrown a grenade in through the window because they were on the ground floor, opened the door and they would have disappeared. They weren't soldiers, they were 40, 50-year-old men who guarded the place to make sure that no one stole 20 brushes. We didn't do that. I don't know, perhaps we should have because it was all out war, so there's nothing to say, no account to give of that kind of an affair, but we didn't do it. They were civilians. Any soldier, to claim that kind of an arsenal when he has one gun per head and one or two grenades and two petrol bombs, but we didn't go. Perhaps that was my fault, I don't know what to say, but that's what I thought. I don't know them but this one knows them, that one knows them, he worked with him, he's like a friend to him, he hasn't done him any harm.